ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η Μεσσηνία, νομός της Πελοποννήσου και μία από τις σημαντικότερες, ιστορικά και πολιτισμικά, περιοχές της, καταλαμβάνει το νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου, συνορεύοντας με την Ηλεία στα βόρεια, τη Λακωνία στα ανατολικά και την Αρκαδία στα βορειοανατολικά. 

Στην ανατολική πλευρά του νομού υψώνεται επιβλητικός ο ορεινός όγκος του Ταϋγέτου, ο οποίος αποτελεί και το φυσικό όριο μεταξύ Μεσσηνίας και Λακωνίας. Οι ψηλότερες κορυφές του Ταϋγέτου (Προφήτης Ηλίας 2.407 μ., Νεραϊδοβούνα 2.025 μ., Ξεροβούνα 1.852 μ.) βρίσκονται ακριβώς στα σύνορα των δύο νομών. Στο κέντρο του νομού, ανάμεσα στους ορεινούς όγκους εκτείνεται η εύφορη πεδιάδα της Μεσσηνίας με άφθονα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα. Στις ακτές του Ιονίου Πελάγους συναντάμε μικρότερες πεδιάδες, στις περιοχές Κυπαρισσίας, Φιλιατρών, Γαργαλιάνων, Πύλου και Μεθώνης. 

Στα νότια η Μεσσηνία βρέχεται από το Μεσσηνιακό Κόλπο και στα δυτικά, προς το Ιόνιο Πέλαγος, από τον Κυπαρισσιακό Κόλπο. Οι ακτογραμμές της Μεσσηνίας παρουσιάζουν έντονο ενδιαφέρον με την ποικιλομορφία τους: Στο ανατολικό τμήμα του Μεσσηνιακού Κόλπου υπάρχουν έντονες διακυμάνσεις, που δημιουργούν ένα ιδιαίτερο ανάγλυφο. Στις ακτές του κόλπου συναντάμε όρμους όπως της Καρδαμύλης, των Κιτριών, του Αλμυρού και του Πεταλιδίου, και ακρωτήρια όπως της Κορώνης και του Ακρίτα. Δυτικότερα συναντάμε τα νησιά των Μεσσηνιακών Οινουσσών, Βενέτικο, Σχίζα, Αγία Μαριανή και Σαπιέντζα, περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και περιβαλλοντικής αξίας, ενώ λίγο πιο βόρεια βρίσκουμε τον ιστορικό όρμο του Ναβαρίνου, με τη νησίδα Σφακτηρία να απλώνεται νωχελικά στην είσοδό του. 

Ο μεγαλύτερος ποταμός που διατρέχει τη Μεσσηνία είναι ο Πάμισος, ο οποίος πηγάζει από τις δυτικές πλαγιές του Ταϋγέτου και εκβάλλει στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Μικρότερα ποτάμια είναι ο Βελίκας και ο Νέδωνας, όπου ο τελευταίος πηγάζει από την ορεινή Αλαγονία και εκβάλλει στην παραλία της Καλαμάτας.